In 1979 zijn Frans van den Borg en Ton Klein een studio begonnen in een oude paardestal in Waskemeer.
Door de jaren heen hebben heel wat bekende en onbekende artiesten opnames gemaakt in de Telesound Studio die later verhuisde naar Leeuwarden.
In deze bijna 45 jaar heeft er een hele ontwikkeling plaats gevonden in de opname techniek. Frans: We zijn begonnen met een 8 sporen TEAC analoge bandrecorder, tegenwoordig is 64 sporen normaal en alles digitaal. De techniek schrijdt voort, toch hadden die oude analoge opnames wel sfeer.
Al gauw bleek dat 8 sporen bij lange na niet genoeg was, maar ja, roeien met de riemen die je hebt. Tegenwoordig heb je al minimaal 8 sporen nodig voor om een drumstel op te nemen. Onze allereerste opname van de Celebrators uit Holwerd met "de Fryske Cowboy" was dan ook beschamend slecht. Dit zou nu een collectorsitem kunnen zijn: de eerste Telesound opname. Maar we konden toch nog wat opnames verkopen aan de grote platenmaatschappijen zoals Philips, CNR en Telstar, die verder de persing en distributie verzorgden. Alles wat we verdienden werd weer geïnvesteerd. Om een beetje op het door ons gewenste niveau te komen hadden we toch minimaal 16 sporen nodig. De NMB denkt met u mee, dus wij naar de bank in Oosterwolde. Daar werden we verwelkomd met "Ah, de jongens van het geluid". De beste man snapte helemaal niet in wat voor business wij zaten, maar het lukte ons toch om een leninkje van 3000 gulden te krijgen, toch een heel bedrag in die tijd. We konden nu weer verder en uiteraard waren we beretrots op onze nieuwe apparatuur.
In Friesland timmerde het Paloma trio aardig aan de weg, dus ik nam kontakt met hun op of ze ook iets wilden opnemen. In de band van Ton, Telephone, speelde ook Fred van Vugt, geweldige zanger en muzikant, hij speelde gitaar, bas, drums, wat toetsen en schreef ook veel liedjes in allerlei genres. " Fredje " was gauw kind aan huis bij ons in Waskemeer, we konden hem uitstekend gebruiken als studiomuzikant en producer. We vroegen Fred of hij zich wilde ontfermen over het Paloma trio. Die samenwerking verliep uitstekend en binnen een paar maanden was er een compleet LP album. En nu nog zien onder te brengen. Het grote Philipslabel hapte toe tot grote vreugde van ons en de Paloma's. Er werden een paar singles van de LP afgetrokken en het Paloma trio kwam voor nationale tv en radio, wat een leuk succes voor Fred, onze studio en het Paloma trio. Een paar maand later kreeg ik een telefoontje van Jacob Leemburg, de leider, dat ze een A kontrakt bij Philips konden krijgen, bij ons hadden ze een B kontrakt. Wat hij precies bedoelde weet ik niet, maar het kwam er op neer dat ze van ons af wilden. In Hilversum werden hun kennelijk gouden bergen beloofd, zo gaat dat nu eenmaal in het Hilversumse aasgierenwereldje, wel wat zuur voor ons, maar andere kant wie zijn wij als beginnend studiootje om hun dwars te zitten als ze zich kunnen verbeteren. Ik heb hun veel succes gewenst en we zijn toch vrienden gebleven door de jaren.
Op Radio Noord hoorde ik op een gegeven moment een Gronings duo een liedje met een grappige Groningse tekst zingen, een aparte naam hadden ze ook: Pé Daalemmer en Rooie Rinus. Dat intrigeerde me nogal en ik nam kontakt met hun op of ze misschien ook wat liedjes bij ons wilden opnemen. Ze waren net begonnen, dus daar voelden ze wel wat voor. Ze wilden wel hun eigen muzikale begeleiding regelen. Ton en ik waren er inmiddels ook wel achter gekomen dat we wel erg krap behuisd waren. Er moest sowieso een betere drumcabine komen en wat meer ruimte voor een band. Achter de huidige studio was nog een oude paardestal die we daarvoor konden gebruiken. Dat was nog een beste klus om dat voor elkaar te krijgen, ik heb er ettelijke kruiwagens vol met zand weggeschept. Alles moest opnieuw ingericht en bekabeld worden. We zaten gelukkig op het platteland dus qua isolatie viel het mee, van buitengeluiden weinig last. Maar we zaten wel in tijdnood want we hadden al definitieve afspraken met Pé en Rinus gemaakt. Op de dag dat de heren kwamen opnemen hebben we ze nog moeten vragen om mee te helpen stofzuigen. Gelukkig zagen ze daar de humor wel van in. In een paar weekends hebben we een hele LP (titel "Op verziede in Waskemeer) opgenomen, verschrikkelijk gelachen om hun maffe liedjes en teksten. We stuurden de band op naar diverse maatschappijen, maar we kregen overal nul op het rekest. Uiteindelijk wilde Johnny Hoes van Telstar het wel proberen, maar meer als geste naar ons toe en "moest vooral niet te veel kosten". Pfff...wat een opluchting.
Een maand later was de LP presentatie. Dat was geloof ik in de oude bioscoop Cinema Palace in Groningen. Ton en ik reden daar naar toe in de veronderstelling dat het een feestje voor intimi zou worden.Toen we daar aankwamen was er nauwelijks parkeerplaats en stond er een hele menigte. "is hier wat te doen?" vroegen we ons af, het bleek dat al die mensen voor Pé en Rinus kwamen.
Die avond zijn er honderden LP 's verkocht, de eerste persing was binnen een week uitverkocht. Telstar had een onverwachte klapper gemaakt. Misschien toch maar een eigen label beginnen ?
